Üzülme boncuk gözlüm.

Bir gün sana aşık olacağımı, seni ilk gördüğümde anlamıştım. O bakışların ardındaki seni görmek, hiçte zor olamadı. Sevdim seni, çok sevdim..Yok oluşumuzun nedeni olarak, beni görüyorsun biliyorum. Ben değilim güzel gözlüm. Nedeni bizi tanıştıran, bir birimize aşık eden kader. Hiç kimseye kızma, hiç hata bulma.

Bir çok insanın rastlayamayacağı, isteyip de başaramayacağı kadar çok sevdik birbirimizi. Giderken söylemek istediklerim vardı. Tıpkı ellerini tutmak boynuna sarılmak istediğim gibi.. Son sözlerimde yüreğimin derinlerinde kaldı gitti. Ama bana öyle bir şans verilseydi sana şunları söylemek isterdim, " Sen benim gözümde, aşkımı sevgimi hak edecek kadar yücesin. Bu kalp seni sevmeyi hak ediyor sen de bu kalpte olmayı. Hiç üzülme tamam mı boncuk gözlüm, bebeğin bu kalbi hep senin için taşıyacak. Gittiğin yerlerde mutlu ol. "

Ben istedim gitmeni.
Umutlarını yok etme sakın. Bensizliğe alışacaksın bir gün. Başkalarını mutsuz etmek sevgimize yakışmaz değil mi ?
Üzülmek nafile bu yürek bunu da kaldırır boncuğum....
Git demek çok zordu ama biliyorum gitmek daha da zordu.
Sevgimizin değerini bileceğiz. Onu hiç kaybetmeyeceğiz. İleride aşık da olacağız belki ama bu kadar uyum, bu kadar mutluluk, bu kadar şiddetli kavga edebileceğimiz gerçek bir eş ruh bulamayacağız güzel gözlüm.
Bebeğin büyümekte artık kimse bana bebeğim demiyor.
Kimse senin gibi konuşmuyor. Kimse bana çikolata almıyor.
Unutmak mümkün değil güzel gözlüm seni. Sende unutma.
Bu aşk unutulmayı hak etmeyecek kadar özel ve güzel..

Her zaman kalbimdesin, Seni çook seviyorum.